Niesamowite ciekawostki

W czasie całego swojego życia człowiek przesypia około 20 lat. Najdłużej żyją ci, którzy śpią 7 godzin na dobę – taki wniosek wysunął prof. Kripke po przeanalizowaniu ponad miliona osób. Japońscy naukowcy Akiko Tamakoshi i Yoshiyuki Ohno ustalili, że optymalna długość snu to odpowiedni 7 godzin 58 minut dla mężczyzn oraz 7 godzin 12 minut dla kobiet. U osób korzystających codziennie z komputera występuje drżenie palców podczas snu oraz charakterystyczne mocniejsze drgnięcia kciuka (przypominające wciskanie klawisza enter). Noworodki śpią po 16 godzin na dobę Pomimo dużego postępu w neurobiologii przyczyny, dla których mózg cyklicznie zapada w sen pozostają zagadką. Stawia się hipotezę, że zegar ten ewoluował wraz z potrzebą umożliwienia zwierzętom wystarczającej liczby godzin niezakłóconego i spokojnego snu, a także aby ochronić je przed drapieżnikami żerującymi i polującymi w nocy. W niektórych kulturach uważano, że wydarzenia w snach są równie realne jak rzeczywistość. Stąd za

delfiny słodkowodne mają słabo rozwinięte (uwstecznione) oczy, ponieważ w mętnej rzecznej wodzie słabo im się przydają. Zamiast nich używają włosów czuciowych znajdujących się na dziobie. Oczy delfina gangesowego są prawie niewidoczne, może on nimi rozróżniać tylko jasność i ciemność, ale za to orientuje się w przestrzeni za pomocą ultradźwięków.delfin ma związek z jedną z historii mitologicznych. Syn Posejdona i nimfy Oneai, Arion, gdy wracał Tajnaros, gdzie zdobył nagrodę w konkursie muzycznym, został wrzucony do morza przez chciwych marynarzy, ale przedtem pozwolili mu zagrać jedną pieśń. Grał tak pięknie, że przypłynęło stado delfinów. Gdy Arion znalazł się w wodzie, jeden z delfinów zabrał go na grzbiecie do brzegów Koryntu. W Starym Testamencie tej legendzie odpowiada historia Jonasza.delfin w sztuce jest symbolem morza, występuje jako atrybut Posejdona lub motyw czysto dekoracyjny. Delfin w starożytności uważany był za przewoźnika na wyspy szczęśliwe. Plutarch podaje, że delfiny

Jeden z najciekawszych sposobów opieki nad potomstwem wykształciły koniki morskie. Samce ryb mają na brzusznej stronie ciała torbę lęgową, do której samice składają ikrę. Gdy narybek dojrzewa, torba lęgowa otwiera się i stado narybku wypływa na zewnątrz. Dorosłe łososie żyją w morzach, ale ich narybek wymaga czystej wody - takiej, jaka płynie jedynie w górskich strumieniach. Dlatego na czas tarła łososie płyną do rzek. Po 2 - 3 latach od wylęgu młode łososie wędrują do morza.

 Żadne inne zwierzę na Ziemi nie ma tak wysokiej umieralności okołoporodowej jak człowiek.Tak jak odciski palców każdy z nas ma inny odcisk języka.Ludzkie DNA nie opiera się tylko na naszych poprzednikach, ale zawiera także elementy pochodzące z innych organizmów. DNA człowieka posiada przynajmniej 8 genów retrowirusów, które pełnią ważne funkcje w reprodukcji, chociaż są dla nas całkowicie obce. Równocześnie człowiek ma DNA w 50% podobne do banana.Człowiek zbudowany jest z około 7,000,000,000,000,000,000,000,000,000 (7 oktylionów) atomów. Człowiek średnio mruga około 20 razy na 60 sekund, czyli gdy zsumuje się wszystkie mrugnięcia, w ciemności spędzamy ponad godzinę dziennie! Mózg na szczęście tak przetwarza informacje, że wypełnia przerwy zajmowane przez mrugnięcia.

Konie porozumiewają się ze sobą za pomocą sygnałów zwanych językiem ciała Konie są bardzo wrażliwe na dotyk. Lubią kontakt fizyczny. Głaskanie, drapanie i zabiegi pielęgnacyjne wykonywane przez człowieka sprawiają im wielką przyjemność. Zrelaksowany koń ma spokojny wyraz oczu, stoi, odciążając jedną z tylnych nóg. Czujny koń unosi głowę i ogon do góry, uszy ma skierowane do przodu. Zły koń kładzie uszy płasko przy głowie i nerwowo macha ogonem. Jeździec nie powinien zbliżać się do niego! Przestraszony koń wciska ogon między tylne nogi. Oczywiście konie wydają też dźwięki: rżą, parskają i pomrukują, lecz nie są one tak czytelne dla człowieka, jak język ciała.

Nazwa „wieloryb” jest pozostałością z czasów, gdy walenie uważano za gigantyczne ryby. Pomimo zewnętrznego podobieństwa do olbrzymich ryb są ssakami i posiadają wszystkie najważniejsze ich cechy. Wieloryby od dawna pobudzały wyobraźnię ludzi. Ich olbrzymie rozmiary budziły lęk i prowokowały do snucia niesamowitych opowieści, a wymierne korzyści, jakie czerpano polując na nie, pchały ludzi na morze, często w zupełnie nieznane rejony, w poszukiwaniu pożądanych dóbr: ambry, oleju, spermacetu oraz tranu. Olbrzymi biały wieloryb, faktycznie kaszalot, jest tytułowym bohaterem powieści Hermana Melville'a Moby Dick, opartej (przynajmniej w części) na prawdziwych wydarzeniach, których ofiarą padła załoga statku wielorybniczego Essex .